Mak Tam

*Musfirah Shalleh (hijau) & Allahyarhamah Mursyidah Shalleh (ungu)*

Kenapa sejak akhir-akhir ini, aku asyik teringat Mak Tam je.
Aku pun tak tahu . 
Mungkin lama sangat dah aku tak jenguk Mak Tam. 
Mak Tam adalah orang yang jaga aku waktu aku kecil lagi sampai la aku umur 6 tahun. 
Masa kecil, aku sangat bahagia. 
Aku duduk Kuala Kangsar dulu. 
Masa Mak Tam jaga aku, rumah Mak Tam tepi sungai. 
Waktu pagi rasa macam duduk Cameron Highland. 
Air sungai bersih sebersihnya. 
Aku ingat lagi, kalau aku, Mak Tam dengan Syidah (adik aku) jalan kaki pergi kedai, Mak Tam mesti belanja coklat duit syiling 50 sen. 
Pergi mana-mana mesti dengan Mak Tam atau Pak Tam. 
Pergi kebun durian naik Pak Tam. 
Naik motorsikal. 
Semua kenangan itu sangat berharga. 
Masih segar dalam ingatan aku yang aku bagaikan burung yang bebas masa kecil dulu. 
Aku rindu nak jumpa Mak Tam, Pak Tam, Kak Long, Angah, Alang, Cik Yang, Abang Wan. 
Aku rindu sangat. 
Macam keluarga yang hilang. 
Aku dah lama tak jenguk diorang. 
Lebih kurang 6 tahun dah.
Macam kacang lupakan kulit. 
Mungkin diorang dah tak ingat aku. 
Tapi, aku selalu ingat diorang. 
Lebih-lebih lagi Mak Tam. 
Aku malu nak cakap dengan Mak Tam. 
Aku takut masa aku cakap dengan Mak Tam aku menangis. 
Ya, aku akan menangis.
Masa Mak Tam jaga aku, Mak Tam tak pernah pukul aku. 
Walaupun aku nakal macam mana pun. 
Aku rindu nak makan sup ayam Mak Tam.
Aku rindu Mak Tam suap aku. 
Aku rindu masa Mak Tam buai aku tidur.
Aku rindu nak dengar bunyi cengkerik. 
Aku rindu nak hirup udara segar tanpa pencemaran. 
Aku rindu nak main air sungat. 
Aku rindu nak redah sungai. 
Aku rindu nak duduk dengan opah-opah yang dah tua. 
Aku rindu nak duduk dekat pangkin pokok jambu.
Aku rindu nak lari sana sini tanpa pengawasan.
Aku rindu bau rumah Mak Tam
Ya, Allah.
Aku. Rindu. Semua. Itu. 

Popular Posts